بسمھ
قمر : ايه دا انا بغرق ولا ايه
فهد ببأتسامة على شكلها: قومى يلا هنفطر ونمشى
قمر : هو فيه حد يصحى حد كدا يعم انت
فهد :ما هو الزوق مش بيصحكى يلا عشان منتأخرش قدمنا يوم طويل
قمر وقتها اتوترت
فهد بخبث : مش اللى فى دماغك هنروح عند المحامى عشان نوريه اننا اتجوزنا
قمر : تمام
فى القاهرة وتحديدا فى قصر كامل الناصروى
قمر دخلت القصر هى وجدها وحست انها دخلت القصر دا قبل كدا وانها عارفه
قمر فى نفسها : ليه حاسة انى جيت هنا قبل كدا انتى هبلة يا قمر انتى ايه اللى هيجيبك مكان زى دا اكيد شوفته فى الحلم
فهد وقمر وعاصم دخلوا البيت
فرح جريت على فهد ۏحضڼټھ: انت جيت يا ابيه عمتو قالت انك روحت سوهاج
فهد ببأتسامة: ااه يحبيبتى وجيت اهو
فرح : مين دى يا ابيه
فهد : قمر مراتى ودى فرح اختى
فرح: بجد مراته يعنى انتى هتعيشى معانا هنا
قمر : ااه اكيد
فرح : انا مبسوطة اوى اوى عشان هلاقى حد اقعد معاه انتى عارفة ابيه فهد بيخرج الصبح ومش بيرجع غير بليل وانا بجاى من المدرسة مش بلاقى حد اقعد معاه
قمر ببأتسامة: احنا من انهاردة اخوات اتفقنا
فرح: اتفقنا
فهد كان وقتها مبسوط ان فرح اتأقلمت مع حد وخصوصاً انها من النوع الانطوائى اللى مش بياخد على الناس بسرعة واستغرب انها اخدت على قمر بالسرعة دى
فهد : توحيده خدى شنطة عاصم بيه الاوضة اللى جنب اوضتى
توحيده: تمام يا فڼدم
فهد : اطلع حضرتك ارتاح انتى جاى من سفر واكيد تعبت
عاصم : تمام
فرح : هو مين دا
قمر : جدو وجدك انتى كمان
فرح ببأتسامة: يشرفنى اوى
فهد وهو بيبص لقمر : يلا
فرح : هتروحوا فين
فهد : مشوار صغير كدا ورجعين يلا يا قمر
قمر : تمام
عند المحامى
شهاب : كدا تمام اوى بس فيه حاجه مهمة برضوا انتوا لازم تعرفوها
فهد پضېق : ايه تانى
شهاب : فى خلال السنة دى انت مينفعش تتجوز حد تانى غير مدام قمر
فهد فى نفسه : لا حسبتها صح يا بابا عشان عارف انى بحب سارة بس تمام ما انا اكيد مش هضحى بالثروة دى كلها عشان سنة
فهد : تمام موافق
شهاب : اوك دا ورق توزيع الميراث عليكم اتفضلوا امضوا
فهد وهو بيقوم : حاجة تانية يا متر
شهاب : لا تمام كدا
فهد وقمر كانوا لسه هيمشوا
شهاب : بشمهندس فهد
فهد : نعم
